5x17 - Hate is Safer Than Love

Χωρίς πολλές συστάσεις, sirina, κυρίες και κύριοι. Απολαύστε ακόμα ένα recap με μια παγωμένη μπύρα. Μην πίνετε ενώ οδηγείτε γιατί μπορεί να χτυπήσετε σαμαράκι και να σας χυθεί το ποτό.




Γλωσσάρι:
- Γριά Κότα Χωρίς Ζουμί- Το ινδιάνικο όνομα της ξεμωραμένης Ντεμπ.
- Η Πιο Γλυκιά Φατσούλα / Πιτσίνι -Τζείμι Σκοτ
- Ξανθομπάμπουρας- Λούκας Σκότ
- Άσχημο Μωρό- Άντζυ
- Μάνα Κουράγιο/Πολυμίξερ- Χέιλι Τζέιμς Σκοτ

Ο Λούκας τσιρίζει, μια μπάλα πετιέται, η Μπρουκ ντυμένη σαν γραμματέας κλαίει, ο Νταν τρώει ένα νερομπαλόνι στο κεφάλι, η Γριά- Κότα- Χωρίς Ζουμί ποζάρει με ροζ ρουχαλάκια μπροστά στην κάμερα, το Πιτσίνι σούπερμαν βολοδέρνει.
18 ΩΡΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ
Χτυπάει το τηλέφωνο, η Πέυτον ξυπνάει και φωνάζει ότι είναι για την εγχείρηση του Άσχημου Μωρού. Στην επόμενη σκηνή οι δυο φιλενάδες ντυμένες, χτενισμένες και βαμμένες στην τρίχα φτάνουν στο νοσοκομείο. Η Μπρουκ καβαλάει μωρό και δυο τσάντες και η Πέυτον απλά συμπαρίσταται χωρίς να κουβαλάει τίποτα. Φυσικά, λίγο πριν βγουν από το ασανσέρ ρωτάει η Πέυτον γιατί είναι τόσο βιαστική η εγχείρηση. Δεν ρώτησε στο σπίτι, στο αμάξι, στο δρόμο αλλά μόνο την στιγμή που το πλάνο θα ήταν αρκετά καλό και η ατάκα μελετημένη ώστε να θυμηθούμε και εμείς τι στο καλό συμβαίνει αν τυχόν μπερδευτήκαμε.
Ο Σκιλς και ο Ξανθομπάμπουρας μιλάνε για το επερχόμενο παιχνίδι και την Λίντσευ. Ο Σκιλς προτείνει ως γιατρειά για τις ραγισμένες καρδίες το μπέικον και εγώ έχω να πω ότι το μπέικον φίλε μου δεν γιατρεύει καρδιές, φράζει τις αρτηρίες τους απλά. Αλλά τον είχα καταλάααααααβει εγώ. Δολιοφθορά κάνει για να γίνει προπονητής στην θέση του(ήδη καρδιακού) προπονητή.

Η Πιο Γλυκιά Φατσούλα κοιμάται με τη στολή των Ρέηβενς και τα παπούτσια του. Κάνει Γιούχου και εγώ λιώνω, σαν παγωτό σε φούρνο.

Η Μπρουκ μα το Άσχημο Μωρό πηγαίνει πάνω κάτω στο νοσοκομείο και συνεχίζει να κλαίει. Ρωτάει το όνομα του γιατρού που θα την εγχειρήσει αλλά αυτός για άγνωστο λόγο δεν το λέει. Προφανώς είναι κρατικό μυστικό και δεν το γράφει ούτε στην κάρτα του ούτε στην πόρτα του γραφείου του.

Ο Νέηθαν σέρνει την Γλυκιά Φατσούλα πάνω στο ποδηλατάκι (καλά ποδηλατάκι δεν είναι αλλά δε θυμάμαι πως είπε ότι λέγεται, και τρίτη φορά επεισόδιο του ΟΤΗ δε βλέπω, θα ρίξει φωτιά ο Θεός και θα με κάψει). Ο Μπαμπάς δεν μπορεί να ανέβει τη Μεγάλη Κακή Ανηφόρα και ο μικρός του προτείνει να φορέσει τη κάπα του Σούπερμαν.

Μπρουκ, Πέυτον, Λούκας ανησυχούν όλοι μαζί και εγώ βαριέμαι οπότε κάνω ένα χοπ και πηγαίνω στο διπλανό δωμάτιο όπου ο Νταν μαθαίνει ότι «You are the one, you are my number one”, όχι λάθος number two στην λίστα για μεταμόσχευση καρδιάς. Προφανώς σε όλη την Αμερική δεν υπήρχε άλλος άνθρωπος πιο ετοιμοθάνατος ή πιο συμβατός από τον Ντάνι της Καρδιάς μας. Προφανέστερα το Νούμερο 1 στην λίστα είναι συμπολίτης του και το πράγμα καλυτερεύει όταν ο γιατρός πατάει κάθε έννοια δεοντολογίας και ιατρικού απορρήτου και αποκαλύπτει το όνομα του Νούμερο 1. Good job, γιατρέ θα σε προτιμάμε τούδε και στο εξής...
Πίσω στο σπίτι ο Νέηθαν λέει στο γιο του να πετάξει στον κάδο ένα άδειο μπουκάλι και ο μικρός που έχει κληρονομήσει τους λεπτούς τρόπους και την ευγένεια του παππού του λέει ότι θα το πετάξει η γιαγιά Ντεμπ η οποία κατά κάποιο τρόπο είναι υπηρέτρια του. Τότε αντικρίζει την κάρτα που είχε γράψει για τον παππού και την οποία κάρτα η πανέξυπνη μάνα του είχε πετάξει στα σκουπίδια της κουζίνας και όχι κάπου έξω. Αυτή είναι μάνα και μάλιστα μάνα που είναι και παιδαγωγός, μα σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας: Σφίγγει τα χειλάκια, το βλέμμα του χάνει την γνώριμη λάμψη του και ορκίζεται εκδίκηση.

Κάπου παραπέρα Πέυτον, Μία και Χείλι συζητούν για το ποσό πετυχημένες είναι και αλληλοθαυμάζονται ενώ η Μάνα- Κουράγιο- Πολυμίξερ αναπολεί τους άνδρες της.
Η Γριά Κότα Χωρίς Ζουμί ξεβρακώνεται μπροστά στην κάμερα του υπολογιστή, μπαίνει ο Νέηθαν και παραλίγο να χάσει το φως του. Η Ντεμπ έχει ξεμωραθεί κι επισήμως και αναπολεί τις παλιές ευτυχισμένες οικογενειακές στιγμές τότε που ο μικρούλης Νέητ κλεινόταν στο μπάνιο και χάζευε τα πλακάκια. Ναι τα πλακάκια, εγώ αυτό κατάλαβα, θέτε τίποτα:
Το μικρό Πιτσίνι τριγυρνά στους δρόμους και λίγο πριν το απαγάγουν ή το κάνει χαλκομανία καμιά διερχόμενη νταλίκα, τον πετυχαίνει η μάνα του (άγνωστο πώς), τον ρωτάει τι κάνει και αυτός της δείχνει την κάρτα. Η Μάνα- Κουράγιο του λέει να μπει μέσα αυτός ξεθυμαίνει και μπαίνει. Μα τι καλό αγοράκι είναι αυτό ούτε κλάματα ούτε υστερίες όχι σαν κάτι αλλά σιχαμένα που γκαρίζουν δέκα ώρες άμα τα στενοχωρήσεις.

Στο νοσοκομείο η Μπρουκ νιώθει τύψεις που δεν είπε στο μερικών μηνών Άσχημο Μωρό πόσο το αγαπάει. Μετά αναλύουν τα γκομενικά τους με τον Λούκας και κάθονται με θλιμμένα ματάκια και ανησυχούν.

Κάπου παραπέρα η Μάνα Κουράγιο και η Πιο Γλυκιά Φατσούλα κάθονται σε εκείνο το πράγμα -που κάνει γύρω γύρω- και δε θυμάμαι πώς λέγεται και προφανώς κάνουν γύρω-γύρω. Του λέει ότι λυπάται για την κάρτα, ο μικρός κοιτάει τα σύννεφα και εγώ αναρωτιέμαι πως στα κομμάτια γυρίζει αυτό το μαραφέτι τόση ώρα, αφού δεν είναι κανείς εκεί γύρω να τους δίνει ώθηση. Αυτό και η τοποθεσία του νησιού του Λοστ είναι τα ερωτήματα που θα με βασανίζουν στο διηνεκές, το ξέρω.

Στο νοσοκομείο η Μπρουκ μαθαίνει ότι το μικράκι της θα γίνει καλά και παρά το ότι πλάνταξε στο κλάμα δεν έχει ξεβάψει ούτε λιγάκι το μακιγιάζ της. Πώς το κατάφερε δεν ξέρω. Εγώ πάνω στην μια ώρα που είμαι βαμμένη και άκλαυτη αρχίζω και λιώνω, κρίμα τα λεφτάκια μου. Αυτό είναι το δεύτερο ερώτημα που μου προσέθεσε αυτή η σειρά, αυτό θα πει τροφή για σκέψη, όχι βλακείες.

Κάπου παραπέρα, η Χείλι είναι πάνω σε μια ταράτσα η Πέυτον νομίζει ότι θα αυτοκτονήσει και κάπου ανάμεσα στις φωνές που την αποτρέπει η Χείλι παθαίνει κρίση για όλα αυτά που θέλει να κάνει αλλά δεν ξέρει αν μπορεί. Λίγο πριν βαρεθώ τη ζωή μου με το μελόδραμα η Πέυτον βλέπει τον Γλυκούλη Νταν από κάτω και του ρίχνουν ένα νερομπαλόνι. Κουλ σκηνή δεν μπορώ να πω.

Και επιτέλους φτάσαμε στο ψητό!

Υπέροχο τραγούδι στα ηχεία και ο πολυθρύλητος αγώνας ξεκινά! Η ομάδα πάει καλά, φτάνει το ημίχρονο, το Πιτσίνι- Πολυμίξερ εκτελεί χρέη προπονητή και εγώ αναρωτιέμαι πως ο συνδυασμός Χείλι και Νέηθαν έβγαλε αυτό το αριστούργημα.

Ο Λουκ λαμβάνει ένα τηλέφωνο και γίνεται βαπόρι από τα νέα. Οπότε τι κάνει: Βγαίνει έξω και τα βάζει με την ομάδα του. Ο αντίπαλος προπονητής συναγωνίζεται σε γλυκύτητα τον Νταν και προτρέπει στους παίχτες του να σπάσουν το χέρι του Κιου. Ο Ξανθομπάμπουρας γίνεται πιο πολύ βαπόρι από τις αδικίες και την κακούργα τη ζωή που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους ρίχνει στα Τάρταρα. Τελικά, καταλήγουν να δέρνονται όλοι με όλους και στα αποδυτήρια μαθαίνουμε ότι ο Πολλά Βαρύς και όχι Λούκας φέρεται σαν νταλικέρης που αντικρίζει κλειστή την Εθνική οδό από σιτοπαραγωγούς, γιατί η Λίντσεϋ είχε την ευγενή καλοσύνη τη στιγμή του αγώνα να τον ενημερώσει ότι βγαίνει με άλλον. Σε ρώτησε κανείς κοπελιά: Σε αυτό το έργο όλοι σκάνε από ευγένεια, να το τονίσω αυτό.




Στα αποδυτήρια η Χέιλι φοράει πράσινη μπλούζα, μπλε φούστα, μπεζ παπούτσια, καφέ τσάντα και πάνω που αναρωτιέμαι πόσα χτυπήματα μπορώ να αντέξω σε μια σεζόν, ο Μάρβιν ο Μεγαλόκαρδος δηλώνει ότι δεν έχει το πλάνο του Λούκας να δέρνει τον παίχτη. Ιδεολογία, όχι αστεία, εύγε νέε μου!



Η Πέυτον πάει τυχαία στο μαγαζί όπου ο Ορέστης Μακρής –Λούκας έχει ψοφήσει πάνω στο πάγκο ως λογική απόρροια του μπεκρουλιάσματος και τον μαζεύει και κάπου παραδίπλα.


Η Μία λέει στο Πολυμίξερ ότι ζηλεύει την οικογένεια της και πόσο θέλει να κάνει κάτι τέτοιο και αυτή, γιατί προφανώς αυτό είναι το όνειρο κάθε 18χρονης τραγουδίστριας. Κάπου πιο παραδίπλα η Ντεμπ και ο Σκιλς βγάζουν τα μάτια τους, η Μία τραγουδά το συγκλονιστικό Αλληλούια που δεν ξέρω πως γράφεται στα ξένα αλλά είναι όντως συγκλονιστικό, ο Μάουθ σβήνει την περιβόητη κασέτα, η Μπρουκ μαθαίνει ότι τον γιατρό τον λένε Ήθαν, εμείς ακούμε για χιλιοστή φορά τη λέξη μεγαλείο σε αυτή την σειρά και πάνω που αναρωτιέμαι πόσο μεγαλείο χωράει σε ένα τόσο μικρό χωριό, ο Νταν κοιτάει τρομακτικά τον ετοιμοθάνατο πατήρ και ο Λουκ ξυπνάει από τον λήθαργο και λέει στην Πέυτον ότι τη μισεί. Η Αμερική ριγά και ένα ακόμα ρίκαπ έφτασε στο τέλος του.

FIN


Ευχαριστίες:

Προτίστως και προτευόντως να ευχαριστήσω την Zathura που μου 'δωσε λίγο χώρο στο υπέροχο μπλογκ της για να ξεδιπλώσω το συγγραφικό μου ταλέντο και την αγάπη μου για το έπος που ονομάζεται ΟΤΗ. Μα πάνω από όλα, ευχαριστώ εσάς ευγενικοί αναγνώστες μου που θεωρείτε τα κείμενα μου αρκούντως χαριτωμένα και όχι μόνο αυτό αλλά συνεχίζετε να μου μιλάτε. Να είστε όλοι καλά!